Να το πάρει το ποτάμι;

Κι έτσι έγινε. Πριν από ένα χρόνο περίπου τη γέφυρα του Μελισσουργού κυριολεκτικά την πήρε το ποτάμι. Και από τότε οι κατοικοι ξεκίνησαν έναν αγώνα για να κατασκευαστεί επιτέλους μια γέφυρα της προκοπής, να μπορούν να διασχίζουν με ασφάλεια το χείμαρο. Ήρθαν αρμόδιοι, μηχανικοί, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αντιπεριφεριάρχες και χθες εμφανίστηκε ο του θαύματος και ο ίδιος ο Περιφεριάρχης. Το αποτέλεσμα μπορεί να περιγραφεί με τη φράση: τσάι και συμπάθεια. Σας κατανοούμε αλλά ....... δεν μπορούμε ουσιαστικά να κάνουμε τίποτα. Έχουν βέβαια όλοι αυτοί οι αρμόδιοι και μια δικαιολογία, διαφορετική όμως: φταίει το χείμμαρος, φταίνε οι οικολόγοι, φταίει το Δασαρχείο, φταίει το κράτος. Φυσικά εδώ και ένα χρόνο έχει παρέμβει και ο Εισαγγελέας για να εξακριβώσει αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για την καταστροφή της γέφυρας. Εδώ και ένα χρόνο και ακόμα δεν έχει καταλήξει αν φταίει η μελέτη κατασκευής, ή το  ποτάμι. Πολύ φοβάμαι πως θα την πληρώσει το ποτάμι.  Στην επόμενη επίσκεψη κάποιου αρμοδίου θα ακουστεί, είμαι σίγουρος, ότι φταίνε αποκλειστικά οι κάτοικοι που χρησιμοποιούν το δρόμο.  Πάντως σας παρουσιάζω δυο φωτογραφίες από δυο γέφυρες που κατασκευάστηκαν σε δυο διαφορετικά μέρη του πλανήτη μας.

Η πρώτη στην Κίνα (34.250μ μήκος τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση, χρόνος κατασκευής 5 χρόνια)η μακρύτερη γέφυρα του κόσμου και η άλλη κάπου στα σύνορα Πακιστάν Αφγανιστάν (750μ μήκος) η μακρύτερη σχοινένια γέφυρα του κόσμου. Με ποια νομίζεται ότι θα μοιάζει η νέα γέφυρα, όταν και αν κατασκευαστεί;